Sela

Anahtarı olmayan kapılar şehrine düştü yolum

nemrut heykelleriyle süslüydü dört bir yanı …

tüm kapıları denedim 12. Kapının ardında buldum seni

yeşilleri turuncular, beyazlar içinde

baştan başa çocuk gözlerin

her gamzende ayrı bir iç deniz

ve etrafını kuşatmış martıların söyleyemediği şarkılar ..

sen vardın

kapın vardı

kapının üzerinde adın

ama adresin değildi orası

üzülmüş, korkmuş, bulutlanmıştın….

Nedenini sordum söylemedin,

tanıdım sesindeki acıyı

Taze ölüleri gören bir şehirde okunan selalar kadar bir hayatın bitişine tanıklık etmişti gözlerin…

Korkma demek isterdim , diyemedim korktukça büyüyecekti sol yanın çünkü

Ve her yeni seferde daha az korkacaktın bundan sonra…

sustum

uyandığımdan beri hala susuyorum

çünkü biliyorum ki gördüğüm rüya değildi….

s.s.gürel